- inam
- 1.is.1. İnanma, etibar. İnam olmayan yerdə iman olmaz. (Ata. sözü). İlk müvəffəqiyyət məndə inam və ruh yüksəkliyi doğurdu. A. Ş..2. İnamla şəklində zərf – bir şeyə ürəkdən inanaraq, özünə inanaraq, özünə güvənərək, əzmlə, mətanətlə, qətiyyətlə, dönmədən. İnamla cavab vermək. İnamla irəliləmək. – O, sözlərini böyük bir inamla deyib qurtararkən sakit gözləri parıldadı. M. Hüs.. Qəhrəman məktəbdə dərin bir inamla çalışır. S. R.. Mən inamla irəliləyən Rəşidi addım-addım izləyirdim. M. Rz..2.<ər.> bax ənam. <Məstəli şah:> Xanım, divlərin əlmuzdunu, inamını kərəm edin! M. F. A.. İnam etmək (eyləmək) – bax ənam eləmək («ənam»da). İnam edibən ona bəsi mal; Leyli tələbinə qaldı irsal. F.. O ki bizə meyvə inam eyləmiş; Vaqif ona peşkəş sərin göndərmiş. M. P. V.. Söylədilər bəs ona inam edək; Töhfeyi-layiq ona ikram edək. S. Ə. Ş..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.